بهینه سازی تزریق دی اکسید کربن در یک مخزن نفت ایرانی دارای تغییر ترکیب با عمق

در سرتاسر جهان،روند های دراز مدت نشان می دهند که با وجود افزایش مصرف نفت، اکتشاف میادین نفتی در حال کاهش است.روش های ازدیاد برداشت (eor)یک اصطلاح برای بیان روش های مورد استفاده در بهبود برداشت نفت از مخازن نفتیبعد از دوران تولید طبیعی مخزن است.یک قدم بسیار مهم در مطالعه جامع مخزن قبل از تخمین سیال درجا و استفاده از شبیه سازهای مخزنی و برنامه ریزی برای توسعه ی مخزن،بررسی دقیق پراکندگی فضایی اجزای سیال در جهت عمودی و افقی است.در بسیاری از مخازن، ترکیب سیال با عمق تغییر میکند و این پدیده تحت عنوان تغییر ترکیب سیال با عمق شناخته شده است.مطالعات زیادی پیرامون تغییر ترکیب نفت با عمق انجام گرفته است و اکثر این پژوهش ها به این نکته که تغییر ترکیب باعث تغییر شرایط امتزاجپذیرمیشود اشاره کرده اند. در تمامی این مطالعات تلاش برای فرمول کردن این پدیده بر اساس داده های ترمودینامیکیجهت رسیدن به یک مدل مناسب برای پیش بینی ترکیب و دیگر خصوصیات سیال مخزن بر اساس عمق ستون نفتیبوده است ولی فقدان مطالعه برای بررسی این اثر بر تزریق گاز به چشم می خورد.در این مطالعه، یک مخزن نفتی در جنوب غربی ایران دارای نفت با کاهش حجم کم و تحت اشباعبا شاخص سنگینی نفت 30 درجهapi انتخاب شده است.به دلیل نزدیکی نیروگاه برق،این مخزن نامزد خوبی برای روش تزریق گاز دی اکسید کربن است.ابتدا یک مدل جامع شبیه ساز ترکیبیشامل 3 لایه با اطلاعات کامل پتروفیزیکی، زمین شناسی و خصوصیات ترکیب سیال در عمق های مختلف نسبت به عمق مبنای انتخاب شده با استفاده از مدل همدمای تغییر ترکیب برای این مخزن تهیه شد و برای شبیه سازی پدیده تغییر ترکیب و مدل سازی آن مورد استفاده قرار گرفت.مدلسازی با استفاده از پارامترهای شبیه ساز انجام شد و نتایج بدست آمده از تطابق تاریخچه به ما نشان داد که در دبی تولید نفت 1500 بشکه در روز ، نرخ تزریق 8 میلیون فوت مکعب استاندارد در روز به همه ی لایه ها دارای بیشترین تاثیربر ضریب بازیافت نفت و افزایش فشار متوسطه مخزن است.همچنین در دبی تولید نفت 2500 بشکه در روز، نرخ تزریق 10 میلیون فوت مکعب استاندارد به لایه بالایی دارای بیشترین تاثیر بر ضریب بازیافت و افزایش فشار متوسطه مخزن دارد.با شبیه سازی این فرآیند ،ازدیاد برداشتی در حدود 30-55درصد برای این روش ازدیاد برداشت پیش بینی شد.